Özlem Yıldırım

Sen konuşurken esen bir sonbahar esintisi gibi nefesin Ve eylül dinginliğini müjdeleyen bakışlarında İnsanı düşüncelere sürükleyen bir mana var.   Başak tarlası ellerin; naif bereketli. Böylece görünce ellerini ellerim, Utanıyor kendinden.   Daha evvel söyledim mi sana bilmem, Gülüşünü kedilere benzetirim çoğu zaman, Öyle sıcak ve sokulgan.   Sonra o gülüşünün hemen iki yanına sarkan…